• Howdy, cowboy of cowgirl! Nieuw op het forum?
    Als je wilt deelnemen aan het forum heb je een forumaccount nodig. Registeer er snel een!
    Heb je al een forumaccount? Dan kun je hier inloggen.

Verhalen uit Arizona

DeletedUser

een Ode aan Mani ....

(Ode verhaal voor Mani geschreven door Old Tex.)


een nachtje doorwerken

ik slaap in een vreemde stad en wordt ruw gewekt door lawaai in de straat……

ik baal want had net een hele nacht doorgewerkt om een opdracht snel af te maken , want in de vroege avonduurtjes toen ik nog wat rond liep buiten de stad vond ik een verloren tas.
Ik zocht naar een naam van wie die tas wel zou zijn maar vond wel een vreemd telegram….
Ik zet de tas neer bij de saloon zodat hij wel goed terecht komt bij de barkeeper.


Hierin las ik een formule die gericht was aan de barkeeper die verstuurt was door een gekke chinees, zijn naam kan ik niet goed uitspreken maar klonk als hawang pang of zo , las wel dat dit voor 4 juli moest gebeuren.
Dus ik spring op mijn Quarter Horse en sprint naar de spoorweg om daar in de koele ochtendlucht ff gauw 4 uur spoorweg te gaan aanleggen , dat was lekker werken in die vroege uurtjes , daarna moest ik ook nog 4 kolen verzamelen , gelukkig had ik in mijn rugzak er nog 1 zitten , van een vorige opdracht en sinds ik weet dat je nooit wat weg moet gooien , kwam dit nu ook weer van pas.

Met die formule maakte ik een prototype vuurpijl ,
en toen moest ik naar een rustige plek gaan , want dat stond ook in dat telegram ,
het was een spookstad .
Heee daar was ik vroeger al eens geweest , dus wist waar dat lag , dat wordt dus midden in de nacht weer 2 uur en een kwartier rijden op mijn snelle horse.

Daar aangekomen steek ik hem af en ja hoor , heb ik weer, hij werkt niet dus grrrrr.
Het was een blindganger ….
Ik snel naar een plaats die Redsunhorse heet en kijk of de barkeeper al wakker is en ik heb geluk , dus vertel hem het verhaal en hij zegt hoe wist jij dit allemaal al ?
Toen most ik hem wel vertellen dat ik een tas van de ponyexpres had gevonden en die bij hem voor de deur had gezet.
Hij was blij met dit bericht en als dank zei hij omdat je zo eerlijk was , geef ik je nu vast een echte vuurwerkraket , maar niet door vertellen aan de anderen hoor anders krijg ik het morgen zo druk !

Ik zeg is goed ik zal het geen vreemden vertellen hoor.
Ik loop langzaam weg richting het hotel , kijk over mijn schouder en zie dat de barkeeper weer naar binnen is gegaan en dan wijzig ik mijn richting om naar de naar de ponyexpres te lopen.
Daar binnen gekomen vraag ik als ik meerdere dezelfde berichten wil versturen , krijg ik dan korting ?
Ach zegt de man achter de balie het is nog zo vroeg in de ochtend dat ik je dat wel kan geven.
Ik zeg deze berichten graag versturen , naar heel RaboTown en persoonlijk ff naar GTASheep , want die is ff aan het zwerven en stadsloos kan je die wel vinden dan vraag ik de man ? wij kunnen iedereen vinden daarvoor hebben wij die express opgezet dus .
En dan nog ff 1 naar corine , Manigordo , Kijk Ik Heb Een Vis , Viko Paulum en oliviervv want die is ook dakloos dus.
Daar gaan wij voor zorgen zegt de man.

Gerust loop ik naar het hotel in Redsunhorse en duik mijn bed in na die lange nacht werken.
En zo gebeurde het dus dat ik, ruw werd gewekt die ochtend.
Kijk uit het raam zie Mani hard hollen naar de slaoon en roepen uit de weg uit de weg , die heeft haast zeg denk ik…..
Dan schiet mij opeens te binnen dat mijn telegram aan mani hiervan wel eens de oorzaak kan zijn dus , ik lag hard op wahahahahahaha , duik weer mijn bed in , draai mij om en denk ik heb die raket al in mijn bezit en kan nu uitslapen……..

Old Tex.

(P.S. dit is een ode verhaal aan mani voor haar leuke verhalen en dit was dus mijn eerste en laatse , want zo mooi en leuk als zij schrijft kan ik toch niet ;) )
:sheriff:
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser

Haha, kennelijk geef ik mensen inspiratie:) Het is zo heerlijk om even je uit te kunnen drukken in een verhaal.
 

DeletedUser12132

ja waneer komt de volgende?

Ik vindt het echt heel erg leuk bij de eerste 2 zinnen zit ik er al helemaal in! Je hebt echt talent om te schrijven.
 

DeletedUser3686

een schrijver van men hart. Ik schrijf ook graag verhalen... maar op een ander spel ;)
 

DeletedUser

Ik ga bezig aan een lang verhaal voor jullie, omdat ik veel te lang op vakantie ben geweest:p
Het dwaalt door mijn hoofd heen en moet dus maar eens op papier worden gezet..

Jullie horen nog van mij:D
 

DeletedUser

Verhalen uit japan deel 1

Hier is waupee hij is een nachtje aan het hengelen.
Toen hij 26 vissen had hoorde hij een stem.
Iemand stond achter hem.
Een oude hengelaar rond de 64.
Hij zij tegen waupee.
Ik heb een zaakje om de hoek van dit stadje.
Ik verkoop Luxe dingen zoals armbanden en kettingen en een talisman!
De talisman is 2500 dollar zij de man.
Waupee gaf antwoord en zij ik koop hem wel.

24 uur later...

Waupee staat voor je kassa en koopt de talisman.
Het is 02.00 uur, Waupee gaat weer hengelen.
Hij heeft de talisman om.
Hij hengelt tot 07.00 hij heeft 82 vissen gevangen dat was echt veel.
Die talisman brengt geluk zij hij hij heeft wel 56 vissen meer
Dan gister, toen het 07.00 uur was ging waupee slapen,
Hij lag onder een boom en werd om 12.00 wakker,
Hij ging weer naar het winkeltje om de hoek van de stad.
Om 13.30 was hij er het is een grote stad,
Dus het duurt ook lang als je lopend gaat.
Hij is er,De oude man achter de kassa zij tegen waupee,
Werkt de talisman ? ,Waupee zij ja ik heb 56 vissen meer gevangen.
Oke zij de oudeman,Waupee had nog 860 dollar in zijn broekzak.
Hij koopte ook een gouden horloge in de zaak. die koste 850 dollar,
Hij was in de aanbieding, Hij heeft nog 10 dollar over.

48 uur later...

Het is maandag waupee is jarig, Waupee ging aan het werk.
Hij ging een landhuis bouwen op de plek waar zijn opa een stuk grond
had gegraven. Waupee is 34 en hij word steeds ouder...

8 maanden later was hij klaar, Hij had heel erg buikpijn.
Hij moest opgenomen worden in het ziekenhuis.
Hij was heel ziek ! Hij kon al niet meer lopen,
Daar lag hij dan helemaal alleen in een bed,
 

DeletedUser

The Builder, kun je dat niet meer hier plaatsen? Ik wil niet ego zijn, maar dit zijn verhalen die ik heb geschreven. Het is niet echt de bedoeling dat iedereen ineens eigen verhalen hier gaat plaatsen. Old Texaco was even een uitzondering. Toch goed dat je er een eigen topic over hebt gemaakt.

En zoals ik al las, probeer leestekens te gebruiken en betere opbouw van zinnen;)
 

DeletedUser

Ik ben nu bezig met een zeer groot verhaal :) Er worden nu geen namen gebruikt van spelers, maar gewoon verzonnen namen. Wel worden allemaal kenmerken van The West en opdrachten erin verwerkt.
Ben er druk aan bezig, maar nog niet af! Er zal dus nog even wat geduld moeten zijn:o
 

DeletedUser6801

ik vind het juist leuk dat e allemaal namen van spelers in komen, dat geeft een soort herkenning :p (vooral bij freewilly XD)
 

DeletedUser

Een Frisse Wind

Het is stil in Arizona. Er gebeurt niets. Iedereen hangt maar een beetje in de stad en heeft geen behoefte om wat te gaan doen. Het is nog steeds vreselijk warm en iedereen wordt er een beetje duf van. Er wordt met klotsende oksels geijsbeerd, diep gezucht, of gekeken naar de spinnen die een laag spinnenrag over de stad beginnen te leggen.

Ik zit op de trap van het gemeentehuis en staar voor me uit. Er zijn nog maar weinig mensen over en Sjaak en Harres zijn er ook even vantussen gegaan. Het abrupte afscheid van freewilly ligt nog steeds zwaar. Niemand weet meer waar te beginnen. Het geweten knaagt aan ons, dat WaW nu langzaam de macht over de wereld krijgt, maar niemand neemt initiatief om er iets aan te doen.
Ineens komt sopy de stad ingestormd. “Allé, zo gaat het toch niet langer?” echoot het door de stad. Niemand reageert. “Is er dan niemand die het deert dat WaW de overhand aan het nemen is?!” schreeuwt hij boos. Nog steeds reageert niemand. Er wordt nog meer diep gezucht ten teken van een antwoord. Hij stampt weg en door de trillingen vallen er wat spinnen van de muren.

“Kijk daar eens!” roept iemand die aan het ijsberen is. Alle hoofden zijn op de ingang van de stad gericht. Aan de horizon is een cowboy verschenen op zijn paard. Hij komt duidelijk deze kant op. We kunnen nog net niet zien wie het is. Onbewust doen we een wedstrijdje om wie als eerste ziet wie het is. Al gauw wordt de spanning onderbroken. “Het is Sjaak!” roept Klungelbeest. Één-nul voor hem. We springen op en rennen naar de ingang, ook al is het nog zo warm. Het paard begint in galop naar de stad te rennen en Sjaak is bijna bij ons. “Hallo jongens!” roept hij blij. Zijn gezicht betrekt als hij de stad onder het stof ziet. “Wat is hier gebeurd?” fluistert hij geschokt. Niemand weet wat te zeggen en we blijven in de brandende zon staan. Als eerste komt Sjaak in beweging. “Waar is de telegramjongen!” Er komt een jongen aangestormd, zijn paard meetrekkend. “Tot uw dienst, meneer.” “Zoek Harres en zeg dat hij onmiddellijk naar huis moet komen!” de jongen knikt, springt op zijn paard en stormt de stad uit. Meteen roepen mensen waar Harres dan is. Sjaak stapt van zijn paard en antwoord: “Harres had even tijd nodig, maar als dit langer doorgaat, dan stort de stad in.” Hij zet het op een lopen en verdwijnt het stadhuis in.

Een paar dagen later heerst er nog steeds een gespannen sfeer. De afgekloven nagels liggen verspreid door de stad. Er is niemand die het opruimt en ook niemand die het stoort.
De stilte wordt onderbroken door een hard geluid uit een koehoorn. We schudden de spinnenwebben van ons af en wederom rennen we naar de ingang. Daar zien we een stofwolk met Harres aan kop onze kant opkomen. Opgewonden kreetjes vliegen door de lucht.
Als Harres in de stad is lijkt het net of hij een popster is die figuurlijk wordt opgegeten door zijn fans. “Stop jongens stop!” roept hij enigszins gevleid door alle aandacht. Hij stormt naar het stadhuis en laat zich de rest van de dag niet meer zien.

De volgende dag zitten we allemaal afwachtend op de trappen van het stadhuis. Vlagen spanning zweven door de lucht als een veertje. Half in slaap worden we wakker van vrolijk geneurie. Uit het hotel verschijnt lierse00 in een schoonmakerspakje. We proesten het uit. Hij heeft een soort schort aan en een hoofddoekje op zijn hoofd en een stofding in zijn hand. Hij veegt alle spinnenwebben van de muren. Als hij ons ziet versteend hij. “Er moet toch worden opgeruimd?” stamelt hij. We lachen en knikken. Hij haalt zijn schouders op en gaat rustig door.
Eindelijk voelen we na zoveel weken weer een windvlaag. Hij waait door onze haren en we snuiven de frisse lucht op. Al het stof dwarrelt op en de wind voert het weg. De stad ziet er meteen beter uit.

Van buiten de stad horen we ineens de bevelende stem van sopy door de stad galmen. “Niet vechten hier! Hier is de stad al. Rustig nou!” als reactie pakken we onze wapens en wachten af. Dan zien we een rij onbekende mensen de stad verlegen inschuifelen. Ze zijn onder de indruk van onze stad. “Naar binnen, loop maar naar het stadhuis. Dat is recht voor jullie” sopy duwt de mensen naar binnen en angstig schuifelen ze naar het stadhuis. Ik ga staan en loop naar het uiteinde van de trappen. Bewonderend kijken ze allemaal naar ons. Ik kijk naar mijn kleren en wapen die half verscholen nog onder het stof zitten. Opgewonden beginnen ze te praten en te wijzen. Als een soort helden kijken we op ze neer. Ze zien er nog jong uit. “Niet naar binnen!” roept sopy. De deur van het stadhuis gaat open en de stem van Harres klinkt: “Wat is dit voor herrie!” en direct houdt hij zijn mond bij het zien van al die mensen. “Sopy. Sopy je bent geweldig!” “Wie zijn dit dan Harres?” vraag ik voorzichtig. “Ik heb sopy gevraagd om nieuwe leden voor onze stad te zoeken. Het is hem blijkbaar gelukt!” antwoordt Harres verrukt. “Kijk eens naar die hoed!” roept iemand uit de rij net iets te hard. Harres’ gezicht betrekt een beetje. Hij weet niets te zeggen. Iemand steekt zijn hand op. “Mag ik wat vragen? Moeten we bij het fortgevecht zijn?” Ik draai me om naar het fortgevecht bord waar heel groot het woord Verplicht vanaf knalt. “Natuurlijk. Jullie zijn de nieuwe leden! We kunnen iedereen gebruiken!” roept hij uiteindelijk enthousiast. Een ander stelt nu ook zijn vraag: “Mag ik dan naar de andere stad voor een beter wapen?” “Dan haal je de rest niet meer!” “Maar dan ben ik niet goed.” Het wordt Harres even teveel. Iedereen begint opgewekt te kakelen. Het ziet eruit alsof Harres voor een kleuterklas staat. Hij heft zijn handen op. “Zien jullie die mensen om je heen? Dat zijn mijn leden en die leggen jullie wel alles uit.” En hij vlucht weer het stadhuis in.

Al snel blijkt dat ze helemaal niet zulke kleuters zijn. Bij de aanblik van ons waren ze gewoon zo onder de indruk, dat ze direct wilden zijn zoals wij. Op Harres aanbeveling helpen we ze nieuwe dingen te leren en trainen we ze. Het is zeer kort dag, want het eerste fortgevecht staat al op het programma. De oude leden zijn blij dat we weer iets mogen doen en vol motivatie helpen we mee.

Uitgeput aan het eind van de middag, doe ik even in een dutje in het hotel. Met een glimlach val ik in slaap. Arizona gaat weer leven!

~Mani
 
Bovenaan