De Dag van Europa (of Europadag) wordt in de EU-landen sinds 1985 op 9 mei gevierd om stil te staan bij het feit dat op die datum in 1950 de Franse minister Robert Schuman in een ambitieuze verklaring aangaf dat er een supranationale Europese organisatie moest worden opgericht, die later zou uitgroeien tot de Europese Unie.
De top van Milaan besloot in 1985 om 9 mei uit te roepen tot de Dag van Europa.
De Dag van Europa geniet weinig bekendheid, maar Europese ambtenaren hebben een vrije dag.
Wie in zijn agenda of op een kalender bij 9 mei 'Dag van Europa' ziet staan, zal zich waarschijnlijk afvragen wat er op die negende mei dan gebeurd is.
Er zijn namelijk maar weinig Europese burgers die weten dat op 9 mei 1950 de aanzet werd gegeven voor de eenwording van Europa, op een moment dat, zoals bekend, heel Europa vreesde voor een derde wereldoorlog.
Op die bewuste dag werd de pers om 18.00 uur op het Franse Ministerie van Buitenlandse Zaken aan de Quai d'Orsay bijeengeroepen voor een "mededeling van het hoogste belang". De eerste regels van de verklaring van 9 mei, die door Jean Monnet was opgesteld en door Robert Schuman, de Franse Minister van Buitenlandse Zaken, aan de pers werd voorgelezen en toegelicht, maakten meteen duidelijk hoe ambitieus hun plan was.
"De wereldvrede kan alleen worden beschermd door een krachtsontplooiing die evenredig is aan de gevaren die haar bedreigen."
"Door de gezamenlijke produktie van de oorlogsindustrieën onder gezag te plaatsen van een nieuwe Hoge Autoriteit, wier beslissingen bindend zijn voor Frankrijk, Duitsland en de andere landen die zich aansluiten, legt dit voorstel de eerste concrete fundamenten voor een Europese federatie, die onontbeerlijk is voor het handhaven van de vrede."
Er werd dus voorgesteld een supranationale Europese organisatie op te richten voor het beheer van de grondstoffen die op dat moment de basis van alle militaire macht vormden: kolen en staal. Maar de twee landen die hun nationale zeggenschap over de 'zenuw van de oorlog' moesten opgeven, hadden elkaar nog maar enkele jaren daarvoor op leven en dood bevochten in een gruwelijk conflict dat niet alleen grote materiële, maar vooral ook enorme geestelijke schade - haatgevoelens, wrok en vooroordelen - had nagelaten.
Om te beseffen hoe ongekend grootmoedig dit gebaar was, zou men vandaag de dag moeten denken aan een soortgelijk initiatief tussen Israëliërs en Palestijnen, Serviërs en Bosniërs of Tutsies en Hutu's: alleen was de schaal nog veel groter en waren de wonden veel dieper.
Alles begon dus op 9 mei 1950 (slecht vijf jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog). Daarom besloten de staatshoofden en regeringsleiders tijdens de top van Milaan in 1985 om 9 mei uit te roepen tot 'Dag van Europa'.
Deze waarden worden verwezenlijkt door economische en sociale ontwikkeling en door een evenwichtig milieu- en regiobeleid, de enige weg om alle burgers een zekere levensstandaard te garanderen.
Als groep volkeren die beseffen dat zij met hun gelijksoortige of elkaar aanvullende culturen een eenheid vormen, bestaat Europa eigenlijk al eeuwen; maar zonder regels en instellingen was dit besef nooit voldoende om catastrofes te voorkomen. Nog steeds zijn sommige landen die niet bij de Europese Unie aangesloten zijn, het toneel van afschuwelijke tragedies.
Zoals elke menselijke onderneming van een dergelijke omvang, kan de Europese integratie natuurlijk niet in één dag en zelfs niet in enkele decennia worden voltooid. Er zijn dan ook nog tal van tekortkomingen en onvolkomenheden. Het karwei waarmee kort na de tweede wereldoorlog werd begonnen, is dan ook nog nooit eerder vertoond!
Wat in voorgaande eeuwen en milennia soms op een poging leek om eenheid te creëren, was in werkelijkheid het resultaat van de overheersing van het ene volk door het andere. Dergelijke structuren konden nooit lang standhouden, want de overwonnenen hadden maar een doel: hun onafhankelijkheid terugkrijgen.
Tegenwoordig streven we naar iets anders: een Europa waarin de vrijheid en identiteit van alle aangesloten volkeren worden gerespecteerd, en dat gezamenlijk wordt bestuurd op basis van het principe: wat beter samen kan, moeten we samen doen.
Alleen de eenwording van de volkeren kan Europa de zekerheid geven dat het de zeggenschap over zijn toekomst en zijn invloed in de wereld behoudt
En ja door een slechte economie ga je oorlog voeren, Duitsland had geen olie en dat had het nodig, geen grondstoffen en nog vele andere dingen. Door oorlog word een land meestal sterker
