Uiteindelijk bleek dat door alle wetenschap het medicijn te duur werd. De producten en het testen kostten een hoop geld. Om dit op te lossen bedacht de gezaghebber die vertrouwde op de wetenschap de belastingen hoger te maken (waaronder ook de belasting op het medicijn). Omdat nu niemand meer het medicijn kon betalen, maar de gezaghebber ook de volksgezondheid van belang vond. Besloot hij iedereen dat (dure) medicijn gratis te verstrekken en het veel duurder te verkopen naar het buitenland, zodat die toch niet teveel verlies had.
Dit werkte goed totdat iedereen genezen was en het medicijn niet meer nodig was. Voor wetenschap was nu geen geld meer en mensen klaagden over de hoge belastingen, aangezien er nog steeds geld nodig was om alles op te knappen.
De gezaghebber werd weer afgezet en ik nam het stokje weer over. Ik had gelukkig nog een groot eigen vermogen om het gat een beetje op te vullen. Zorgde dat mensen hun eigen groente konden verbouwen en reguleerde alle groenten. Een voedselbank zodat iedereen te eten had (mits ze bijdragen met hun eigen capaciteiten) en exporteerde de overschotten naar het buitenland. Zodat we geld kregen voor het onderhoud van de stad en om mensen te betalen die werken.
My hill