• Howdy, cowboy of cowgirl! Nieuw op het forum?
    Als je wilt deelnemen aan het forum heb je een forumaccount nodig. Registeer er snel een!
    Heb je al een forumaccount? Dan kun je hier inloggen.

verhalenreeks : de vreemdeling

DeletedUser

hey lads, na een paar jaar ga ik weer eens actief verhalen schrijven op dit aller mooiste forum.
ik ga een serie uitbrengen waarvan de eerste aflevering hieronder te vinden is. :p
voor sommige referenties zal men enkel wel mijn vorige verhalen moeten hebben gelezen XD
 

DeletedUser

A brave new world

Het leek op een storm in de donkere ruimte door het zwak flikkerende licht.
Er was niks anders te horen dan mijn eigen ademhaling. Waar ik ben, weet ik niet.
Waarom is een nog betere vraag. Of het dag of nacht is, is mij onbekend.
Wie mij dit aan doet, zal ik wellicht ooit te weten komen. Het enige waar ik zeker van kan zijn is dat dit het einde is.

Bam! De deur wordt open gesmeten. Ik werd verblind door het daglicht dat ik al dagen niet had gezien.
Een schim kwam binnen wiens gezicht ik niet kon zien. De ruimte werd afgesloten en de schim keek naar me.
Zo voelde het tenminste. Ik voelde kleine zweetdruppeltjes langs mijn gezicht glijden en zijn blik steken in mijn hoofd.
‘’weet je waarom je hier bent?’’ Vroeg de schim.’’ Waarom heb je het gedaan?
Heb je enig idee hoeveel levens je actie heeft gekost?’’
Ik werd alleen maar nerveuzer aangezien ik nog steeds niet wist waar de schim het over had.
’’ Geef antwoord!’’ schreeuwde hij. ‘’ik…..weet het niet’’ antwoorde ik. ‘’weet wat niet?
Dat duizenden door jouw egoïstische actie zijn gestorven! Of waarom je besloot te vluchten?’’

Het was al een jaar geleden. Een warme zomerdag in Arizona.
Er was een zachte bries en alles stond in bloei. Er leek rust en vrede te heersen.
Alleen ik was uit balans. Haar vergeten was geen optie maar haar vergeven ook niet, laat staan mijzelf vergeven.
Wes zag dat ik het moeilijk had met wat er gebeurd was en zei: ‘’ zet jezelf toch over haar heen.
Een helft van je leven moet meer dan genoeg zijn om over een verloren liefde te komen.
’’ Dit maakte me zowel kwaad als verdrietig.
‘’Ook als je net met haar hebt moeten vechten en dat de eerste keer in 15 jaar is dat ik haar weer zie?!?’’
Ik zuchtte, ‘’Wes, ik waardeer wat je probeert maar ik heb nu rust nodig.’’
‘’Dat begrijp ik. Als je me nodig hebt weet je me te vinden.’’

Om mijn hoofd leeg te krijgen maakte ik een wandeling door het bos zoals ik altijd doe als ik ergens mee zit.
De wind ruiste door de bomen en het zonlicht gaf alle bladeren een lichtgroene kleur.
Dit fenomeen vond ik een van de mooiste dingen die er waren en ik voelde een golf van kalmte over me heen komen.
Waarom ben ik hier nog, vroeg ik mijzelf af. Eigenlijk wist ik het zelf ook niet meer.
Deze plek heeft alleen maar tot pijn en dood geleid. De wind begon harder te waaien en donkere wolken begonnen te naderen.
Nu Catherine hier is deze plek nog naarder voor me geworden, misschien moet ik mijn geluk ergens anders zoeken.
Het begon nu te regenen en ik besloot toch maar naar binnen te gaan.
Ondanks dat ik het toen nog niet wist was de keuze al gemaakt.


Het enige waar ik voor vluchtte was mijzelf. ‘’dat is totale onzin en dat weet je heel goed’’, zei de schim boos.
‘’ je had zoveel kunnen bereiken hier. Zeker iemand die het onneembare fort heeft overwonnen op de dag van de eclips.
Zoveel talent, en dat allemaal vergooit omdat je de moed niet had om door te gaan.’’
Werd naar mij toe geblaft terwijl hij op de tafel sloeg. ‘’ Waarom maak je jezelf zo druk om mij.
Ik ben niemand tot last geweest.’’
‘’Je hebt anders ook niets gedaan om al de onschuldige slachtoffers te beschermen maar ik bied je de kans aan dit goed te maken…’’.
In de schim zijn stem zat iets onheilspellends. Alsof dit het oog van de tornado was waar nog voor moest worden gewaarschuwd.
‘’ de reden dat ik weg ging was om dit soort ‘’kansen’’ te voorkomen, ik denk dat ik pas.’’
Zei ik voorzichtig. De schim gooide zijn stoel omver en haalde zijn revolver tevoorschijn.’’
In dat geval moet ik maar zeker maken dat niemand anders hier wat van kan weten.
Ik voelde de revolver in mijn wang prikken en verloor het gevoel in mijn benen.
De grond begon te trillen en als leek te schudden, ik kon niet meer helder zien wat ik toch al nauwelijks kon.
Opeens werd een soldaat door de deur heen gegooid en de schim raakte uit balans.
Ik voelde dat een hand me bij mijn arm greep en ik werd weggetrokken uit de donkere ruimte.
Ik kwam terecht in een kamer met een schemerige sfeer. Alles was erg netjes en toch voelde het alsof er iets niet klopte.
Natuurlijk was er geen tijd om na te denken maar toch liet ik mijn gedachten er op los.
‘Wat is hier toch aan de hand? Aangezien ze hier mensen verhoren moet ergens toch wel wat informatie te vinden zijn…
Het kan niet dat dit toeval is en misschien.. ‘’ Ik werd onderbroken door een openklappende deur en de schim was eindelijk zichtbaar geworden.
Lauy, dus jij was het. Ik wist wel dat je stem mij bekend voor kwam maar waarom doe je dit?’’.
Lauy trok zijn revolver uit de holster en richtte de loop op mijn been. ‘’ Dat maakt niet uit, wat er wel toe doet is dat jij hier blijft.
Van schrik verstijfde mijn lichaam en er zat niks anders op dan de nederlaag toe te geven.
Opeens draaide Lauy zich om en een hard schot klonk. Wes stond in de deurpost en nam Lauy onder schot met mij in het midden liggende.
‘’ Maak dat je hier weg komt nu het nog kan’’, schreeuwde hij naar me.’’ Ik zorg wel dat hij niet achter je aan komt voor een paar minuten.’’
Ik strompelde naar het bureau en wist mijzelf weer op de benen te krijgen.
Een hard schot klonk en ik bukte zo snel als het maar kon.
Recht boven mij waar eerst het bovenste uiteinde van mijn romp stond zat nu een kogel in de muur.
’Wes, je zou hem bezig houden dus doe dat dan ook in godsnaam.’’
Ik maakte een rol naar de omgevallen pokertafel dicht bij het raam echter was het vrij zeker dat bij de eerste poging Lauy al zou gaan schieten.
Zonder oplossing was er geen mogelijkheid tot ontsnappen.

Misschien zal een afleiding helpen dacht ik tot mijzelf en keek naar de ballen die bij de pooltafel lagen.
Ik gooide met alle kracht die over was na de bittere leefomstandigheden van tijdens de gevangenschap en gooide om de flikkerende lamp.
De vonken schoten overal heen en er kwam een overweldigend gekletter.
Lauy draaide zich een fractie van een seconde om en ik wist dat dit mijn enige kans was om te vluchten.
Een snelle sprong door het raam en ik rolde buiten in de glasscherven die in mijn huid bleven steken.
‘’kom op nou Blaster geen tijd om te klagen over pijntjes’’ bleef ik mijzelf voor houden.
Een paard hinnikte van de schrik en dit allermeerde Lauy waardoor zijn aandacht weer volledig bij was gerust.
Ik haalde het stroeve touw die het paard vast ketende zo snel mogelijk los als ik kon maar de kogels van Lauy maakte dit niet makkelijker.
Het paard werd steeds drukker en mijn geest ongerust maar het paard was eindelijk vrij.
Het paardrijden was nog niet verleerd en dit hielp mij zeer maar toen ik achterom keek zag ik dat de vizier van Lauy recht op mij gericht was.
Een harde knal klonk en ik schreeuwde het uit van de pijn.
De kogel rustte nu in mijn been en de rode vloeistof vloeide alsof er flessen mee moesten worden gevuld.
Het scherp zien werd moeilijker maar Wes nam Lauy weer onder vuur.
Het bewustzijn behouden werd nu moeilijk en er kwamen nog steeds kogels naar mij toe.
Alles werd nu zwart en ik lag roerloos op het paard dat naar veiligheid probeerde te rennen.
Dankzij Wes leefde ik nog maar voor hoe lang?
Eenmaal uit Lauy’s zicht stopte het paard bij een beekje in een afgelegen bos en ik viel op de grond.
Ik viel met mijn hoofd op een mossige steen en mijn laatste sprankje helderheid op deze zomeravond werd mij ontnomen.
Daar lag ik in een bos, niet wetend wat er was en komen zal en of ik überhaupt dit alles nog zal meemaken…
 

DeletedUser4468

Awesome :D Ga door met schrijven, je hebt een leuke style van schrijven :laugh:
 

DeletedUser

titel is slecht valt over te discussieren XD
naarmate er meer delen verschijnen zal je ontdekken dat de titel een betekenis heeft, zowel van de hele discussie als van dit deel,

iks schrijf al een tijdje maar mijn schriijfstijl is wel erg verandert moet ik toegeven xD
 
Bovenaan