Overval op twee bewoners
Het is een rustige woensdagmiddag in september. De een is zijn tuin aan het maaien, de ander is nog aan het werk en weer een ander is rustig aan het vissen. Maar twee mannen op een parkeerplaats in Kralingen hebben heel andere dingen in gedachten. De een is lang en had een lichtgetinte huidskleur. De ander is van normale lengte, blank en een beetje dik. Samen vormen ze een duister stel.
In een donkere wagen rijden ze naar het huisje waar Cornelis, een man van drieënvijftig, en zijn zevenentwintig jarige zoon Bert nietsvermoedend aan de koffie zitten. Maar ineens wordt de rust verstoord. De twee mannen met bivakmutsen over hun hoofd en geladen revolvers in hun handen springen uit hun zwarte auto en rennen naar binnen. “LIGGEN, LIGGEN, LIGGEN!” schreeuwt de lange man met zijn pistool op de Cornelis en Bert gericht. Snel gaan Cornelis en Bert liggen. Terwijl de lange man de twee onder schot houdt, begint de dikke man snel het huis te doorzoeken voor waardevolle spullen. Als een gek raast hij door een huis, alles wordt overhoop gegooid. Kasten worden opengetrokken en leeggestort. Laatjes worden omgedraaid en de inhoud verspreid, boeken op de grond gegooid, vazen tot scherven geslagen en nog veel meer. Cornelis en Bert liggen nog steeds op de grond. Als de lange man even niet oplet, probeert Bert voorzichtig zijn mobieltje uit zijn zak te pakken. Helaas heeft de lange man dit door “LIGGEN JIJ! OF IK SCHIET JE KOP ERAF!” roept de man meteen. Bert gaat snel weer liggen. Na een korte zoektocht komt de dikke man terug met een paar portemonnees, een map met een postzegelverzameling en een juwelenkistje. “Jullie blijven hier nog op de grond liggen tot je een auto weg hoort rijden!” zegt de lange man. Snel rennen de inbrekers het huis uit. Bert ziet nog net een zwarte auto wegrijden.
Als de twee weg zijn staan Cornelis en Bert op. Bert rent direct naar de telefoon en belt 112. Als de twee van de schrik bekomen zijn, zien ze pas goed wat een ravage de overvallers wel niet achtergelaten hebben. Alles is een grote puinhoop. Enkele minuten later arriveert een politieauto. Drie agenten stappen uit. Bert vertelt een agent hoe de overvallers en de auto eruit zagen, terwijl de andere agenten onderzoeken of de overvallers nog vingerafdrukken hebben achtergelaten.
Ondertussen ziet een andere politiewagen die bezig is met surveilleren een auto zonder kenteken op hoge snelheid door de stad rijden. Het is de auto van de overvallers, al weten de politiemannen dat nog niet. Meteen zet de politiewagen de achtervolging in. Zodra de mannen in de auto doorhebben dat ze door politie achtervolgd worden, beginnen ze nog harder te rijden. Ze houden totaal geen rekening meer met de verkeersregels, rijden door rood en ruim vijftig kilometer harder dan toegestaan. De politiewagen roept versterking op, maar geen enkele wagen is in de buurt. Met loeiende sirenes scheuren de politiewagen en de andere auto door de stad. Dan komen ze bij een kruispunt, de wagen van de overvallers is net op tijd
overgestoken. De politieauto die de wagen op de hielen zit, moet hard remmen om geen andere auto te raken. Wanneer hij opnieuw op gang is gekomen is er geen spoor meer te bekennen van de andere auto.
Ondertussen zijn de agenten in het huis van Cornelis en Bert klaar met onderzoeken. “We hebben helaas geen spoor gevonden dat zou kunnen leiden naar de dader.” zegt een agent. “Ik ben bang dat uw spullen niet meer terecht komen”. De agenten vertrokken en de dieven zijn niet meer gevonden.
