• Howdy, cowboy of cowgirl! Nieuw op het forum?
    Als je wilt deelnemen aan het forum heb je een forumaccount nodig. Registeer er snel een!
    Heb je al een forumaccount? Dan kun je hier inloggen.

Verhaal: De Indiaanse Missionaris

DeletedUser

Oke, ik wil nog een poging wagen met een leuk verhaal te schrijven, ditmaal niet de stijl zoals ik in het verleden schreef, maar gewoon een normaal mooi verhaal (Hoop ik). :)

De Indiaanse Missionaris.
Door: Danitia

Het was een donkere nacht op de wilde prairie van Briscoe, een nacht waarop ik besloot mijn stam te verlaten voor een leven als een cowboy. Het kamp was rustig, en ook de tipi van ons opperhoofd. Ik stapte op mijn paard en begaf me naar de kloof, welk onze stam en ons kamp scheidde van de blanken. Ik wilde mij onder de blanken begeven. Al gauw kwam ik bij een klein stadje welk gezellig oogde. Ik liep daar de saloon in, waar ik nog een Indiaan trof. Hij was niet van dezelfde stam als ik. Ik hoorde bij de Cherokee. “gegroet” sprak ik tegen hem. “gegroet, mijn naam is Waupee, wat is Uw naam?” antwoordde Waupee koud. “Men noemt mij Vuurbloem” reageerde ik. “Wil je me vergezellen? Neem een trekje van mijn pijp” zei Waupee en hij gaf mij zijn vredespijp. Ik nam hem aan om goede wil te tonen en te tonen dat ik vreedzaam was. Ik ging bij hem aan de tafel zitten. ‘Van welke stam ben je?’ vroeg Waupee. ‘De Cherokee.” zei ik. “Wij zijn dan... bevriende stammen” antwoordde Waupee vriendelijk en bood zijn pijp nogmaals aan. “Ik bestel even een whiskey, wilt U ook wat?” vroeg ik. “Neen, bedankt.” Ik stond vervolgens op en liep naar Henry om een fles whiskey te bestellen. “Dit is mijn fijnste, Vuurbloem” zei Henry met een glimlach en hij gaf me een fles en een glas. “Bedankt.” zei ik, gaf hem een paar dollars en ging weer bij Waupee zitten. Ik schonk een glas in en keek in mijn rugzak. Ik had ook een vredespijp met tabak bij me. “Zullen we deze delen?” vroeg ik met een glimlach en nam een slok whiskey. “Graag” antwoordde Waupee met een glimlach, welk ik opvatte als een blijk van waardering. Ik vulde de pijp met tabak en stak hem aan, waarna ik hem aan Waupee aanbood. “Mijn grootvader heeft een speciaal recept voor een pijp” zei Waupee terwijl hij stevig rookte. “Vertel?” zei ik. “Mijn grootvader heeft een speciaal recept, waardoor je in een roes komt dat je jezelf leert kennen. Het vereist veel ingredienten, maar ik vertel je het wel als je er klaar voor bent.” antwoordde Waupee. “Oke” antwoordde ik. “Ik ga even naar de kerk toe, ik ben zo terug” vervolgde ik. “Ben je gelovig?” vroeg Waupee. “Ja, een missionaris kwam vaak bij onze stam op visite, ons opperhoofd besefte dat we mogelijk dezelfde hogere macht erkennen. Ook vind ik daar veel rust” zei ik en ik stond op, en dronk mijn glas leeg. “Let U even op mijn fles?” vroeg ik en ik liep naar buiten, naar de kerk. Bij de kerk aangekomen begaf ik me naar het altaar voor een uitgebreid gebed, toen keerde ik weer terug naar de saloon, naar Waupee.
 

DeletedUser

Niet echt, er komen wel opdrachtenreeksen in voor, maar het gaat om het uiteindelijke doel van Vuurbloem om een missionaris te worden en vrede te brengen tussen Indianen en blanken :)

Nog een stuk:


“Daar was ik weer” zei ik. Waupee gaf me een glimlach, ondanks zijn emotieloze gezicht. Hij leek van mijn gezelschap te genieten. In zijn ogen was ik mogelijk maar een sqauw. “Hoe was het in de kerk?” vroeg hij. “Rustig, ik was alleen. Als ik wat meer ervaren ben in deze omgeving wil ik ook gaan missioneren, en eventueel les geven aan kinderen” zei ik. “Dat klinkt nobel, maar volgens mij moet je nog veel leren over onze cultuur. Zullen we op kalkoen gaan jagen?” vroeg Waupee. “Klinkt leuk.” zei ik en stond op. Hij pakte zijn spullen in en we begaven ons naar de paarden. Eenmaal in het bos aangekomen zag ik de kalkoenen al wegrennen. “Denk erom, ze zijn snel en behendig.” zei Waupee. “Ik ook, met pijl en boog” zei ik, en loste een schot. “Voltreffer” zei ik met een glimlach. “Je bent zeker ervaren voor een squaw” zei Waupee. “Ik ben de dochter van ons opperhoofd” zei ik. “Dat verklaart een hoop” zei Waupee terwijl we de kalkoen opraapten. “Zullen we naar mijn grootvader gaan? Ons speciale tabak recept zal jou zeker niet deren” vervolgde hij vriendelijk. “Dat is goed, ik wil Uw grootvader graag ontmoeten” zei ik. “Laten we ook wat forel en leer voor hem meenemen, we maken er een uitgebreid feestmaal van” zei Waupee. “Oke” zei ik, dus we reden naar de rivier waar we leer moesten looien en vissen tegelijk. Het was een intensieve vermoeiende bezigheid, maar ik had er aardigheid en handigheid in. “Mijn grootmoeder zal ons feestmaal bereiden, ze zal erg blij zijn met de vis en de kalkoen” zei Waupee terwijl we even pauzeerden om een pijp te roken. De zon ging reeds onder, en we waren nog niet helemaal klaar, er moest nog een vacht gelooid worden. We voltooiden onze pijp en de vacht en we trokken vervolgens te paard naar Waupee’s grootvader. Zijn dorp oogde traditioneel en deed me even aan thuis denken. We begaven ons naar de tent van zijn grootouders. “Grootvader, dit is Vuurbloem van de Cherokee, ik heb haar ontmoet in de stad.” zei Waupee. “Vuurbloem, het is me een eer. Mijn naam is Wapameepto. Waupee heeft je denk ik wel over me verteld.” zei de oude man vriendelijk. Hij was de medicijnman en het opperhoofd. “Ik heb veel over U gehoord, en het is me een eer U te ontmoeten” zei ik. “We hebben ook eten meegebracht en leer” voegde ik eraan toe. “Dat is geweldig!” zei Waupee’s grootmoeder. “Ik zal het gelijk gaan bereiden” vervolgde ze.


Ze begaf zich naar buiten, naar het kampvuur waar ze begon onze forellen te fileren en de kalkoen ook. “Vertel eens over de stad, waarom heb je je stam verlaten?” vroeg Wapameepto. “Onzestam werd vaak bezocht door een missionaris van de blanken, en mijn vader, het opperhoofd van onze stam, erkende dat we mogelijk dezelfde hogere macht erkennen. Ik was gebiologeerd door de verhalen en wilde ook missionaris worden. Ikwist dat binnen mijn stam die toekomst niet voor mij was weggelegd, dus moest ik mijn stam wel verlaten.” zei ik. “Wat dat betreft ben je bij ons welkom, Vuurbloem. Onze stam helpt de blanken ook regelmatig, en zij ons ook.” zei Wapameepto. “Ik geloof niet in oorlog maken, hoewel de blanken af en toe wel agressief naar ons toe zijn, helaas.” vervolgde hij. “Als missionaris zou ik dat de kop kunnen indrukken” zei ik. “Hun geloven in geweren en pistolen” zei Waupee. “Niet helemaal waar, denk ik. Het hangt ervan af hoe ze ontvangen zijn” zei ik. “Mijn stam was zeer agressief naar ze, totdat ze de missionaris stuurden.” vervolgde ik. “Mijn ervaring leert me ook dat ze wel mensen sturen voor vredesonderhandelingen” zei ik. “Klopt. Sommige stammen zijn agressief naar ze, onder andere losse mensen van onze stam, maar ook die van jullie.” zei Waupee. “Ja, wij als Cherokee zijn ook niet bepaald lief voor ze, althans sommigen van ons. We vinden dat ze ons land inpikken. Ik denk dat jullie deze mening delen” zei ik met een glimlach. “laten we een ander onderwerp kiezen.” zei Waupee. “Grootvader, ik wilde U vragen naar de speciale tabaksrecept die ik Vuurbloem wil laten proberen.” vervolgde hij. “Ah. Dan hebben we tabaksbladeren nodig, een ravenveer, bonen, suiker, een kalkoen en een haar van Vuurbloem” zei Wapameepto. Ik trok een haar uit mijn hoofd en keek in mijn rugzak.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Laatst gewijzigd door Saffiria : Vandaag om 11:00. Reden: nog een stukje erbij :)
LOL
stukje? :p
EDIT: in mijn topic is er ook net nieuw stukje :)
 

DeletedUser

En nog een stukje:


Ik had tabak, bonen, suiker en de kalkoen was buiten. Waupee liep naar buiten en kwam terug met het hart van de kalkoen. Hij vervaardigde het recept op traditionele wijze zoals Skootekitehi bereid moest worden. We staken de pijp aan en Waupee gaf hem aan mij. Ik nam een trek en voelde een soort adrenaline rush door mijn lijf gaan, ik ervaarde dingen die ik nog niet eerder had gezien. En toen trok alles weer bij. “Wow” zei ik. “Ik voel me tien keer sterker als ooit tevoren” voegde ik eraan toe. “Dat is de bedoeling ook, dus het recept is geslaagd.” zei Waupee. “Misschien mogen we je adopteren in onze Shawnee stam, Vuurbloem?” vroeg Waupee’s grootmoeder toen ze binnenkwam met het feestmaal. “Dat zou een eer zijn” zei ik. “Ik wil graag Uw gebruiken en normen leren, en ik denk dat Waupee me daarbij goed kan helpen” vervolgde ik. “Dat kan ik zeker” zei Waupee, en hij gaf weer een glimlach. “We kunnen Henry en iedereen uitnodigen en samen een nieuwe stad stichten” zei ik. “Dat lijkt me een leuk idee, vlak bij ons dorp” zei Waupee. “Cherokee City?” zei ik. “Akkoord, jij bent de burgermeester” zei Waupee met een glimlach. “Dat lijkt mij ook een heel leuk idee, gewoon in de stijl van de blanken, met een tikje traditie van onze stammen.” zei Wapameepto. We aten van het feestmaal en ik pakte de fles whiskey die ik had meegenomen uit de saloon. “Wil er iemand Whisky?” zei ik. “Lekker” zei Wapameepto, en ik schonk de glazen vol.

“Traditie gewijs hebben wij andere drankjes, maar een lekker glas whiskey van de blanken mag ook wel een keertje” zei Wapameepto. Vervolgens kwam er nog een Indiaan de tipi binnen. Het was Kleine Adelaar, die ik al eens ontmoet had. “Kleine Adelaar, welkom bij ons feestmaal” zei Wapameepto. “Vuurbloem kende je al?” vervolgde hij. “Ja. Ik had haar reeds ontmoet en was onder de indruk van haar jacht vaardigheden.” zei Kleine Adelaar. Ik gaf een glimlach. “Wat brengt jou naar het dorp?” vroeg Wapameepto. “Ik was in de buurt, ik heb kalkoen en vis meegebracht.” zei Kleine Adelaar. “Nog meer lekkernijen.” zei ik. “Ik heb hulp nodig, grootvader. Een blanke heeft op me geschoten” zei Kleine Adelaar. “Oh, is het ernstig?” zei Wapameepto. Hij liet de wond zien, het leek op een schampschot in mijn ogen. “Ik denk dat de kogel je geschampt heeft, de wond is niet diep.” zei ik. “Maak het schoon met wat kruiden en een natte zwachtel.” vervolgde ik. Iedereen keek me vol verbazing aan. “Ben je ook medicijnman?” vroeg Waupee. “Neen dat niet, maar ik heb veel geleerd” zei ik. Wapameepto volgde mijn advies op en zag dat ik gelijk had. “Dit vraagt wel om een vergelding” zei Wapameepto. “Kan je de persoon aanwijzen die dit gedaan heeft?” vroeg ik. “Ja, hij heet Ugly Joe.” zei Kleine Adelaar. “Een misdadiger die van stad tot stad trekt.” vervolgde hij. “Waar is hij nu?” vroeg ik. “In een klein kamp bij de oever” zei Kleine Adelaar. Ik pakte mijn strijdbijl, en begaf me naar mijn paard tezamen met Kleine Adelaar, nadat ik netjes had gezegd dat ik zo terug zou zijn tegen mijn metgezellen.
 

DeletedUser

Het is meer een boekwerk dan een kort verhaaltje hoor ;)

Ik hoop dat je blijft lezen.
 

DeletedUser

We reden naar de oever toe waar Ugly Joe zich op zou houden. “Waar is hij?” vroeg ik. “Daar” wees Kleine Adelaar. Het was een oudere man, groot en lelijk en hij stonk naar whiskey en zweet. Hij had een rood geruit hemd aan, een bruine broek, kapotte schoenen en droeg een revolver. Ik gooide mijn bijl naar hem en raakte hem in zijn schouder waarop hij zijn wapen liet vallen.Daarna snelde ik op hem af en sloeg hem een paar keer en pakte mijn bijl terug waarop ik op hem inhakte. In zijn benen en armen. Hij kermde het uit, maar ik liet hem leven. “Luister. Wij zijn een vredelievend volk, we hopen ooit dat jullie dat ook eens leren.” zei ik. Hij viel op de grond, en hijgde. “Waarom heb je op Kleine Adelaar geschoten?” vroeg ik. “Hij wilde mijn goud stelen” zei Ugly Joe. “Onzin” zei ik. Ik draaide me om en liep terug naar mijn paard. “Goed gedaan, Vuurbloem!” zei Kleine Adelaar. We stapten op onze paarden en keerden terug naar het dorp. Daar in de tent aangekomen werden we warm onthaald. “Zij is een echte krijger” sprak Kleine Adelaar. “Ze gooide haar bijl recht op Ugly Joe af, in zijn schouder en vervolgens ontstond een duel die ze vlekkeloos won.” vervolgde hij. Ik ging weer zitten en nam een stuk kalkoen en een slok whisky. “Heb je je bezeerd?” vroeg Waupee. “Nee, hij heeft geen kans gehad om me te raken.” zei ik.
 

DeletedUser

Bedankt... nog een stukje:


“Moedige strijder, neem deze ketting van mij” zei Waupee. Hij gaf me een gouden ketting. “Mag ik je bijl eens bekijken, Vuurbloem?” vroeg Kleine Adelaar. Ik gaf hem mijn bijl en hij maakte het schoon. Vervolgens pakte hij 2 adelaars veren en verbond deze aan mijn padvindersbijl. “Klein, maar fijn. Nu heb je een kleine tomahawk” zei Kleine Adelaar en hij gaf me de bijl terug. “Dank je” zei ik met een glimlach. “Een echte tomahawk vergt enige oefening, maar vroeg of laat zul je bekwaam genoeg zijn om hem te gebruiken. Zolang kun je deze kleine bijl houden.” zei Kleine Adelaar. “Ik heb ook nog een schroevendraaier en een houweel hoor” zei ik. “Zwaar bewapend? eh?” zei Wapameepto lachend. “Valt mee. Die houweel heb ik verkregen van een vervelend oud mannetje, een goudzoeker die dacht dat ik van hem stal.” zei ik. “En de schroevendraaier heb ik gevonden in een stal terwijl ik die aan het uitmesten was.” vervolgde ik. Ik keek daarop nog eens in mijn rugtas en ontdekte een kistje. “Wat heb je daar?” vroeg Waupee. “Een kistje... ik weet niet hoe ik eraan kom...” zei ik. “Maak eens open?” zei Waupee. Ik opende het kistje en er zat een wapen in... een voorlader. “Die is zeldzaam. Hij hoorde aan een persoon genaamd Drake toe” zei Wapameepto. “Wow” zei ik. Ik vond nog een kistje in mijn rugzak. Ik opende deze en trof een zwarte band aan. “Die is voor het zweten op je voorhoofd” zei Kleine Adelaar. “Ik weet niet hoe ik aan die kistjes kom” zei ik. Ik dacht er verder niet over na, en genoot van het feestmaal waarop we later gingen slapen.

De volgende dag gingen mijn plichten weer door, voor mijn pleegouders moest ik omheiningen gaan repareren omdat deze door de herfststorm waren beschadigd. In de saloon sprak ik met Maria en Henry. Maria had wol nodig welk ik toevalig in mijn tas had. Ik gaf deze aan haar en ze was er erg blij mee. Ik begaf me naar de varkenskooi waar de omheining kapot was, de puinhoop was groot. Het duurde ca. twee uur voordat ik alles weer klaar had. Ook was er een varken overleden, dus ik besloot spek mee te nemen voor Waupee en het dorp. Ik begaf me terug naar de saloon waar Nathan alweer op me aan het wachten was. “De tomaten moeten geoogst worden, en ik wil wat speciaals maken, wil je gelijk tomaten voor me meebrengen, Kirsten?” vroeg hij. “Ik heet Vuurbloem, en ik ben onderweg, Nathan.” zei ik. “Voor ons heet je Kirsten, dat is je adoptienaam.” zei Nathan geergerd. “We praten er nog wel over” voegde hij eraan toe.
 

DeletedUser

Ik liep naar buiten, waar Waupee op me stond te wachten. “Zal ik met je meegaan voor de gezelligheid?” vroeg hij. “Ja, lijkt me leuk.” zei ik en we reden naar de tomatenvelden. “Als jij een specialiteit zou moeten kiezen... waar zou je voor gaan?” vroeg ik. “Hoe bedoel je dat?” vroeg Waupee. “Nou, ik ben de dochter van het opperhoofd, en heb kennis van kruiden en medicijnen, ik zou kunnen gaan werken als kwakzalver” zei ik. “Ik zou voor veldkok gaan, daarmee kan je lekkere gerechten maken, die ook helend werken...” zei Waupee. “Ik denk toch kwakzalver. Daarmee kan ik ook meer voor het dorp betekenen.” zei ik terwijl ik wat tomaten lostrok. “Oke, dan moet je doen wat je hart je ingeeft” zei Waupee terwijl hij ook een tros tomaten lostrok. Na een paar uurtjes waren we klaar. “Oke, tijd om terug te gaan” zei ik. We stapten op onze paarden en keerden terug naar de saloon, waar Nathan op me aan het wachten was. “Dank je wel, je hebt tomaten meegebracht” zei hij. We gingen aan het tafeltje zitten en staken een pijp op. “Ik bedacht me, als je tabak in een stukje papier rolt en wat kool toevoegt... dan heb je ook een sigaret die je kan roken” zei ik. “Klopt. Heb je ingredienten? Dan zal ik het je laten zien” zei Waupee. Ik haalde de ingredienten uit mijn tas.
 

DeletedUser15363

Leuke verhalen, maar denk om spaties, anders leest het moeilijk:p
 

DeletedUser

Alineas maken elk verhaal beter vergeet dat niet.
kortere zinnen ook aangezien dat makkellijker leest :p
 
Bovenaan