DeletedUser
''Heel erg lang geleden was er een eiland hier heel ver vandaan. Dat eiland heette De noordelijke zuidpool. Vroeger waren de noordpool en de zuidpool nog 1 geheel. Ik vertel jullie het verhaal hoe het kan dat we de noord en zuidpool kennen zoals het nu is. ''
Ik ben geboren op dat eiland later ben ik naar Nederland verhuist maar dat vertel ik jullie later.
Mijn ouders waren Eskimo's en hadden een Zeehondenboerderij. Het was daar erg vredig en iedereen was aardig voor elkaar.
Toen ik geboren werd heette ik nog geen Fendt, dat is een schuilnaam die ik nodig heb gehad vroeger. Ik koos ik die naam ook omdat ik een echte Eskimo naam had en die moeilijk uit te spreken was.
Toen ik geboren werd noemden mijn ouders mij Kees Iglo.
Mijn ouders heten Karel en Kora Iglo. Samen waren we erg gelukkig, Ik groeide op in een wereld waar je alleen geluk kende. Mijn lot was om een Zeehondenboer te worden dacht ik toen. Ik hoorde wel verhalen over een andere wereld achter die ijsschotsen maar ik heb eigenlijk nooit behoefte gehad om weg te gaan van mijn eiland.
Toen ik 16 jaar oud was werd het tijd om de boerderij over te nemen. Mijn ouders namen een iglo een paar ijsschotsen verderop zodat ik in alle rust mijn leven kon leven.
Ik had een goed leven, ik werkte, verdiende geld en had genoeg aandacht van de meisjes.
Ik werd altijd trouw bijgestaan door mijn twee beste vrienden: Siebe Schots en Bertus Beer.
Tot die dag dat er een nieuw volk aankwam op de noordelijke zuidpool.
Dit volk noemden zichzelf Meskimo's. Ze waren het tegenovergestelde van ons volk. Zij waren alles wat wij niet waren. Grofgebekt, sadistisch, gewelddadig en door en door gemeen.
Wij werden als slaven behandeld, de Eskimo's moesten keihard werken en kregen nooit vrij terwijl de Meskimo's niks anders deden als bier drinken en spelletjes spelen.
Ik had geluk, ik mocht het werk blijven doen waar ik zo veel van hield. Toch werd ik voortdurend in de gaten gehouden. Die man was het ergste van zijn soort, Hij was zo wreed dat ik hem niet aan durfde te kijken in angst om gestraft te worden. Zijn naam was Stein Speer.
Jullie zullen wel denken waarom kwamen ze niet in opstand?
Daar is maar één antwoord voor: Wij waren te goed. Wij konden niet gewelddadig zijn en opstand komen, dat ging tegen onze natuur in.
Totdat ik erachter kwam dat je mensen niet in kon delen in vakjes van goed en slecht.
Hoe ik daarachter kwam? Door mijn beste vrienden en door een meisje die ik ontmoette.
Haar naam was Sarah Speer.
Sarah was het mooiste meisje van haar stam, de Meskimo's dus, Maar bovenal was ze door en door goed.
Maar haar vader niet....
Op een dag kwam haar vader erachter dat ik een relatie had met Sarah en moest ik vluchten.
Dat was het einde van mijn jeugd en van mijn imago als goedzak.
Ik ben geboren op dat eiland later ben ik naar Nederland verhuist maar dat vertel ik jullie later.
Mijn ouders waren Eskimo's en hadden een Zeehondenboerderij. Het was daar erg vredig en iedereen was aardig voor elkaar.
Toen ik geboren werd heette ik nog geen Fendt, dat is een schuilnaam die ik nodig heb gehad vroeger. Ik koos ik die naam ook omdat ik een echte Eskimo naam had en die moeilijk uit te spreken was.
Toen ik geboren werd noemden mijn ouders mij Kees Iglo.
Mijn ouders heten Karel en Kora Iglo. Samen waren we erg gelukkig, Ik groeide op in een wereld waar je alleen geluk kende. Mijn lot was om een Zeehondenboer te worden dacht ik toen. Ik hoorde wel verhalen over een andere wereld achter die ijsschotsen maar ik heb eigenlijk nooit behoefte gehad om weg te gaan van mijn eiland.
Toen ik 16 jaar oud was werd het tijd om de boerderij over te nemen. Mijn ouders namen een iglo een paar ijsschotsen verderop zodat ik in alle rust mijn leven kon leven.
Ik had een goed leven, ik werkte, verdiende geld en had genoeg aandacht van de meisjes.
Ik werd altijd trouw bijgestaan door mijn twee beste vrienden: Siebe Schots en Bertus Beer.
Tot die dag dat er een nieuw volk aankwam op de noordelijke zuidpool.
Dit volk noemden zichzelf Meskimo's. Ze waren het tegenovergestelde van ons volk. Zij waren alles wat wij niet waren. Grofgebekt, sadistisch, gewelddadig en door en door gemeen.
Wij werden als slaven behandeld, de Eskimo's moesten keihard werken en kregen nooit vrij terwijl de Meskimo's niks anders deden als bier drinken en spelletjes spelen.
Ik had geluk, ik mocht het werk blijven doen waar ik zo veel van hield. Toch werd ik voortdurend in de gaten gehouden. Die man was het ergste van zijn soort, Hij was zo wreed dat ik hem niet aan durfde te kijken in angst om gestraft te worden. Zijn naam was Stein Speer.
Jullie zullen wel denken waarom kwamen ze niet in opstand?
Daar is maar één antwoord voor: Wij waren te goed. Wij konden niet gewelddadig zijn en opstand komen, dat ging tegen onze natuur in.
Totdat ik erachter kwam dat je mensen niet in kon delen in vakjes van goed en slecht.
Hoe ik daarachter kwam? Door mijn beste vrienden en door een meisje die ik ontmoette.
Haar naam was Sarah Speer.
Sarah was het mooiste meisje van haar stam, de Meskimo's dus, Maar bovenal was ze door en door goed.
Maar haar vader niet....
Op een dag kwam haar vader erachter dat ik een relatie had met Sarah en moest ik vluchten.
Dat was het einde van mijn jeugd en van mijn imago als goedzak.
Laatst bewerkt door een moderator:
Mooi verhaal
